Parkinsons Wet en Productiviteit

Productiviteit kan, zou men met een grote glimlach kunnen zeggen, zeer “vloeibaar” zijn. Waarschijnlijk zijn zelfs de meest enthousiaste voorstanders van hard werken op zijn minst één keer in hun leven afgedwaald en lui geworden door taken tot het laatste moment uit te stellen. In het artikel van vandaag zullen we Parkinson’s Wet nader bekijken.

Parkinson’s Wet en Productiviteit – inhoudsopgave:

1. Wat is Parkinson’s Wet?
2. Tijdbeheer
3. Verdeling van werk in fasen
4. Uitstelgedrag
5. Samenvatting

Wat is Parkinson’s Wet?

De naam “Parkinson’s Wet” komt van, je raadt het al, Cyril Northcote Parkinson, een Britse historicus. De geleerde stelde een these op nadat hij een vreemd fenomeen had waargenomen. Hij zag een steeds toenemende groei in het aantal ambtenaren dat in de publieke administratie werkzaam was, ongeacht welk soort werk er gedaan moest worden en hoeveel taken er in een bepaalde tijd moesten worden voltooid.

De these, letterlijk genomen, was “Werk breidt zich uit om de beschikbare tijd voor de voltooiing in te vullen.” De these werd later verder ontwikkeld door de auteur. Het was oorspronkelijk bedoeld als een grap, een spotternij over bureaucratie. Het toonde in een vervormende spiegel de oorzaken en gevolgen van de uitbreiding van “papierwerk”. Theorie en grappen terzijde, hoe vertaalt Parkinson’s Wet zich in de praktijk naar verhoogde productiviteit?

Tijdbeheer

De sleutel tot succes is, laten we het zo zeggen, om bewust en rigoureus “tijd te “verliezen” die aan een bepaalde taak wordt besteed. Er wordt vaak gesteld dat het weten hoeveel tijd men de facto heeft verspild, zeer nuttig blijkt te zijn.

Als je hebt geanalyseerd welke activiteiten overbodig en onnodig tijdrovend zijn, kun je je richten op het inplannen van alleen die activiteiten die absoluut noodzakelijk zijn. Dus voordat je aan een bepaald project begint, is het een goed idee om na te denken over potentiële “tijdvreters” die je meteen kunt elimineren.

Verdeling van werk in fasen

Onder de opeenvolgende fasen van werk zijn er drie die het waard zijn om te onderscheiden:

• Nauwkeurige tijdschema’s – op deze manier weten alle betrokkenen bij het project hoeveel (meer of minder) tijd ze nodig hebben om hun taken te voltooien.
• Motivatie op de juiste manier – zonder motivatie zullen de beoogde resultaten niet komen. Het is moeilijk om van iemand die zich niet goed gemotiveerd voelt, te eisen dat hij effectief werkt.
• Rust – ondanks de ironische ondertonen van Parkinson’s these, zijn we het er allemaal over eens dat een werknemer tijd moet hebben om te rusten. In staat zijn om zelfs een moment van ademhaling tussen taken door te nemen, voelt als een beloning, wat zeker goed is voor de positieve teamgeest.

Uitstelgedrag

Herhaaldelijk taken “voor later” uitstellen kan een vicieuze cirkel in gang zetten. Een werknemer blijft de tijd of zelfs de datum van een taak uitstellen totdat hij of zij uiteindelijk geen tijd meer heeft om het te doen. Uitgestelde taken stapelen zich op tot het punt dat – opgeteld – ze helemaal niet worden gedaan of op het laatste mogelijke moment, snel, zonder zorg.

Samenvatting

De hierboven genoemde methoden zijn slechts de top van de ijsberg van behoeften die voortkomen uit het werken aan verschillende projecten. Het is de moeite waard om ze in gedachten te houden en te streven naar verbetering door analyse van dergelijke kwesties.

Als je in contact wilt blijven, sluit je aan bij onze Facebook-gemeenschap.